Zariyat Suresi Diyanet Vakfı Meali (Zâriyât Sûresî)

وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا. (١)

1-) Tozdurup savuranlara,

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا. (٢)

2-) Yükünü yüklenenlere,

فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا. (٣)

3-) Kolayca süzülenlere,

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا. (٤)

4-) İşleri ayıranlara andolsun ki,

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ. (٥)

5-) Size vâdedilen, kesinlikle doğrudur.

وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ. (٦)

6-) Ve ceza mutlaka vuku bulacaktır.

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ. (٧)

7-) İçinde yörüngeleri olan göğe andolsun ki,

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ. (٨)

8-) Siz çelişkili sözler söylüyorsunuz.

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ. (٩)

9-) Ondan (Kur'an'dan veya imandan) dönen döndürülür (engellenmez).

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ. (١٠)

10-) Kahrolsun o koyu yalancılar!

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ. (١١)

11-) Onlar koyu bir cehalet içerisinde kalmış gafillerdir.

يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ. (١٢)

12-) Ceza gününün ne zaman olduğunu sorarlar.

يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ. (١٣)

13-) O gün onlar ateşe sokulacaklardır.

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ. (١٤)

14-) Azabınızı tadın! Acele gelmesini beklediğiniz şey budur işte! (denir.)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ. (١٥)

15-) Şüphesiz ki Allah'a isyandan sakınanlar, cennetlerde ve pınar başlarında bulunacaklar.

آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ. (١٦)

16-) Rablerinin kendilerine verdiğini alarak . Kuşkusuz onlar, bundan önce dünyada güzel davrananlardı.

كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ. (١٧)

17-) Geceleri pek az uyurlardı.

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ. (١٨)

18-) Seher vakitlerinde de istiğfar ederlerdi.

وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ. (١٩)

19-) Mallarında, muhtaç ve yoksullar için bir hak vardı.

وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ. (٢٠)

20-) Kesin olarak inananlar için yeryüzünde âyetler vardır.

وَفِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ. (٢١)

21-) Kendi nefislerinizde de öyle. Görmüyor musunuz?

وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ. (٢٢)

22-) Semada da rızkınız ve size vâdedilen başka şeyler vardır.

فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ. (٢٣)

23-) Göğün ve yerin Rabbine andolsun ki bu vaad, sizin konuşmanız gibi kesin ve gerçektir.

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ. (٢٤)

24-) İbrahim'in ağırlanan misafirlerinin haberi sana geldi mi? (Bunlar meleklerdi.)

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ. (٢٥)

25-) Onlar İbrahim'in yanına girmişler, selam vermişlerdi. İbrahim de selamı almış, içinden, "Bunlar, yabancılar" demişti.

فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ. (٢٦)

26-) Hemen ailesinin yanına giderek semiz bir dana (kebabını) getirmiş,

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ. (٢٧)

27-) Onların önüne koyup "Yemez misiniz?" demişti.

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ. (٢٨)

28-) Derken onlardan korkmaya başladı. "Korkma" dediler ve ona bilgin bir oğlan çocuğu müjdelediler.

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ. (٢٩)

29-) Karısı çığlık atarak geldi. Elini yüzüne çarparak: "Ben kısır bir kocakarıyım!" dedi.

قَالُوا كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ. (٣٠)

30-) Onlar: "Bu böyledir. Rabbin söylemiştir. O, hikmet sahibidir, bilendir" dediler.

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ. (٣١)

31-) (İbrahim:) O halde işiniz nedir, ey elçiler? dedi.

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِينَ. (٣٢)

32-) "Biz, dediler, suçlu bir kavme gönderildik."

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ. (٣٣)

33-) "Üzerlerine çamurdan taş yağdırmaya (geldik)."

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ. (٣٤)

34-) (Bu taşlar,) aşırı gidenler için Rabbinin katında işaretlenmiş (taşlardır).

فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. (٣٥)

35-) Bunun üzerine orada bulunan müminleri çıkardık.

فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ. (٣٦)

36-) Zaten orada müslümanlardan, bir ev halkından başka kimse bulmadık.

وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ. (٣٧)

37-) Acı azaptan korkanlar için orada bir işaret bıraktık.

وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ. (٣٨)

38-) Musa'da da (ibretler vardır). Onu apaçık bir delil ile Firavun'a göndermiştik.

فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ. (٣٩)

39-) Firavun ordusuyla birlikte yüz çevirmiş: "O, bir büyücüdür veya bir delidir" demişti.

فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ. (٤٠)

40-) Nihayet onu da ordularını da yakalayıp denize attık, bu sırada kendini kınayıp duruyordu.

وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ. (٤١)

41-) Ad kavminde de (ibretler vardır). Onlara kasıp kavuran rüzgârı göndermiştik.

مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ. (٤٢)

42-) Üzerinden geçtiği şeyi canlı bırakmıyor, onu kül edip savuruyordu.

وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ. (٤٣)

43-) Semûd kavminde de (ibretler vardır). Onlara: Bir süreye kadar faydalanın, denmişti.

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ. (٤٤)

44-) Rablerinin emrine karşı geldiler. Bu yüzden, bakıp dururlarken onları yıldırım çarpıverdi.

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ. (٤٥)

45-) Ayağa kalkacak güçleri kalmamış, yardım edenleri de olmamıştı.

وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ. (٤٦)

46-) Bunlardan önce de Nuh kavmini helâk etmiştik. Çünkü onlar yoldan çıkmış bir toplum idiler.

وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ. (٤٧)

47-) Göğü kendi ellerimizle biz kurduk ve biz (onu) elbette genişleticiyiz.

وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ. (٤٨)

48-) Yeri de döşedik. (Bak) ne güzel döşeyiciyiz!

وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ. (٤٩)

49-) Her şeyden de çift çift yarattık ki, düşünüp öğüt alasınız.

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ. (٥٠)

50-) O halde Allah'a koşun. Çünkü ben, size O'nun katından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım.

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ. (٥١)

51-) Allah ile beraber başka bir tanrı edinmeyin. Zira ben size O'nun tarafından (gelmiş) açık bir uyarıcıyım.

كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ. (٥٢)

52-) İşte böylece, onlardan öncekilere her hangi bir peygamber geldiğinde hemen: O, bir büyücüdür veya delidir, dediler.

أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ. (٥٣)

53-) Bunu (nesilden nesile) birbirlerine vasiyet mi ettiler? Doğrusu onlar azgın bir topluluktur.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ. (٥٤)

54-) Artık onlara aldırma. (Davete uymamalarından dolayı) sen kınanacak değilsin.

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ. (٥٥)

55-) Sen yine de öğüt ver. Çünkü öğüt müminlere fayda verir.

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ. (٥٦)

56-) Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.

مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ. (٥٧)

57-) Ben onlardan rızık istemiyorum. Beni doyurmalarını da istemiyorum.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ. (٥٨)

58-) Şüphesiz rızık veren, güç ve kuvvet sahibi olan ancak Allah'tır.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ. (٥٩)

59-) Muhakkak ki bu zulmedenlerin de, geçmişlerinin payı gibi (azaptan) bir payları vardır! O halde acele etmesinler!

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ. (٦٠)

60-) Başlarına gelecek (acı) günlerinden dolayı vay o kâfirlerin haline!